Vrijdag is wisseldag, dus vroeg wakker door onrustige thuisreizigers. Wij blijven nog een week, want het zonnetje schijnt nog altijd, hoewel er de hele nacht door en ook in de ochtend een flinke bries staat. We hebben veel gezien in de afgelopen week, en maar een paar regendruppeltjes hoeven te verwerken. Met die druppels is de droogte enigszins van het Portugese toneel verdwenen, net als de amandelbloesem, maar de sinaasappelbloesem geurt zoet, zoet en nog eens zoet. Goh, je zult een sinaasappel- en citroenboompje in je tuin hebben staan!

Gisteren was een sublieme dag. Heerenveen-Ajax 0-5 en de rest lijkt af te haken. Zo´n dag kan niet stuk, dus op naar Olhão en Faro, maar dat slaat bij elkaar natuurlijk nergens op. Overigens, we hoorden dat de verkeersleiders hier staken, dus de toekomst lonkt in Portugal.

Schitterende groenten&fruit-markt in Olhâo, maar de vismarkt ernaast blinkt uit met blinkende vis in tientallen soorten en maten. Erna vond het wel lekker ruiken, maar niet heus, ik vind zo´n markt met vislieden altijd geweldig om rond te neuze(le)n. Daarna naar de oude ommuurde stad van Faro, de hoofdstad van de Algarve, waar de ooievaars boven onze hoofden klepperden alsof ze er thuis waren. Dat laatste bleek ook zo te zijn, allemaal vakantiehuisjes van takken op daken, torens en palen. Lekker op ons gemak wat rondgewandeld, kopje Galão voor Erna en espressootje voor mij(dan hoef ik niet zo gauw zo nodig), aan de haven rondgekeken met de vliegtuigen in het verschiet (Portugees staken is anders dan Nederlands staken!?), om vervolgens weer richting huis te keren. Toch maar ff voorbijgereden naar Sta. Lucia, waar een wandeling over een kilometer of anderhalf lang houten pad, deels gedreven door ponton-achtige onderliggers (nee, geen boekenliggers) ons het eiland Ilha de Tavira deed betreden. Nou ja, dan weet je niet wat je ziet: schitterend blinkend wit zandstrand in de zon, vrijwel geen badgasten, slechts een soort Hoogovenboemeltje, maar dan nog ouderwetser, dat een handjevol mensen van het strand terug naar de opstap tsjoekt. Aan het strand fraaie witte bebloemde huisjes, een of twee restaurantjes, een Braziliaans modewinkeltje (het enige mondaine in het wereldje hier) en voor de rest rust, rust, rust, zonnetje, wolkje, zonnetje, wolkje boven het tien kilometer lange strand met mooie schelpen. Nee, we hadden onze badpakken niet bij ons. Nee, we hebben niet aan het strand gelegen. Bruinen hoeft niet zo nodig, dat laten we graag aan de Hollandse enclave in onze appartementencomplex over. 70-Plussers die op hun stoeltje voor hun ´huisje´ in het zonnetje zitten, kofje koppie, nog een kofje koppie, dag-in-dag-uit. Dat heet een soort van overwinteren, en als het weer wat minder is, trekken ze er wat op uit. Met tautootje. Is dat ons voorland? We don´t hope so, want wij willen liever nog wat meer van de (Portugese) wereld zien. Er wachten nog de westkust der Algarve (links van Faro) met Albufeira en Vincents Kaap in de vertye op de hoek, mogelijk Silves en Loulé, en heel misschien ook Évora, al is dat een behoorlijke stukje noordwaarts en als je dat mooie stadje wilt bezoeken haast niet te doen op één dag.

Wel, ik ga nu staken, voel me een verkeersleider tevens chauffeur die weer hard aan een hapje lunch toe is. Nou ja, bijna dan, we hebben onze inkoopjes zojuist verricht.

Een andere Peter, die hier met zijn Joke een weekje naast ons heeft doorgebracht, is op zijn schreden naar de luchthaven teruggekeerd.Zij hebben achter de rug, waar wij nog een weekje te gaan hebben. Wellicht vernemen jullie nog verder van ons, het gaat ons in ieder geval goed genoeg. Tot zons, P&E