Vorige week was Sandy in aantocht, de super storm met verwoestende uitwerking. Bij de naam moest ik denken aan Saturday ‘s Night Fever en Grease. John Travolta's song over zijn Sandy dateert van drie decennia geleden. Rond die tijd zwoegde ik mij op New Yorks asfalt te pletter in het circuit, dat enorme furore maakte. Die furore stormt nog altijd. Het ‘Journaal' van afgelopen week toonde ettelijke Hollandse fanaten, die ook zo snel mogelijk 42.195 meter te voet als een orkaan door New York wilden stormen. Enkele dagen voor het startschot arriveerde Sandy aan de noordoostkust van de Verenigde Staten. Tientallen doden, straten en metro blank, hele huizen weggespoeld ...

Burgemeester Bloemenberg van de City of New York reageerde onmiddellijk. 'NYC Marathon 2012 gaat door. This is America', oreerde hij stoer. Ik keek mijn vriendin aan. 'Je moet wel durven. Zo'n ramp en dan een hardloopfeest houden. Dat moest verboden worden!'. Mensen huilden in shock bij hun verdwenen huis. En erger. Ik moest er niet aan denken. Wij hadden in ons Noord-Hollandse laagland flinke zuidwesters achter de kiezen, gepaard met stevige regenval. Lekkage aan ons dak liet ons stevig balen. Maar wat stelde dat nou voor bij het zien van de overzeese beelden? Nou ja, een nieuw dak met alles erop en eraan als kostbare oplossing. Anders zouden wij in ons oude stulpje bij nieuwe stormlopen steeds dezelfde narigheid ontmoeten.

Zaterdagochtend, vlak voor de start, lees ik op Teletekst dat NYC Marathon 2012 is afgelast. Edwin van der Sar, Leontien van Moorsel en vele anderen kunnen onverrichterzake huiswaarts keren. Maanden voor niets getraind, vast een stevige teleurstelling. De effecten van de stormloop ter plaatse zijn echter vele malen ernstiger. Zoals het vernieuwen van ons dak een peulenschilletje is vergeleken bij de miljoenen schade in Staten Island, zo valt de teleurstelling van die horde hardlopers als peanuts in het niet vergeleken bij de opgelopen trauma's van vele inwoners in en rond de USA-metropool. Mijn advies: 'Niet jammeren als sporter, gewoon doortrainen en volgend jaar een nieuwe poging wagen. Als het hoofd onder het hollen leeg is, overdenk dan maar wat de slachtoffers moeten doorstaan, die schade hebben geleden'.

Volgend jaar hoop ik met droge ogen onder een nieuw dak op de buis naar NYC Marathon 2013 te kunnen kijken. Edwin en Leontien in een hoofdrol. Onder het gezag van een nieuwe burgemeester. Zonder super storm aldaar, zonder zuidwester alhier.

(NB. Wil je ons nieuwe dak zien, kijk dan op de elfde van de elfde op www.petersamuel.blogspot.com)