Waar wij ook komen, winkel, motel, restaurant, museum, overal is het: ' Hi guys, how are you today?' Dan kan je toch moeilijk zeggen: ' I'm a little crabby today, isn't it?' De New Englanders zijn alom even vriendelijk, en ook zij uit een andere VS-staat. Hi guys, maar ik ga ze niet uitleggen dat Erna een meisje is, ha ha.

Iedere ochtend na Boston tot nu toe voelen we ons cool-as-a-moose (=eland). We komen vroegtijdig op temperatuur voor de volgende stap in ons avontuur. Met het ophalen van onze huurauto bij Budget begon het. We kregen een limousine of een SUV aangeboden, maar verkozen a little car. Nou, dat is ons Chevroletje niet bepaald. Wel een heerlijk, spierwit autootje met leren banken en wat niet meer. We zoeven er heel relaxt mee over provinciale ' blauwe' wegen, we mijden de highways in ieder geval. Geen haast, no worries, alleen de aanlegplaats voor de volgende nacht houdt ons (en onze portemo...wallet) bezig.

Met de auto maakten we onmiddellijk een mooi ' rondje oceaan-route' langs de wateren rond Gloucester. De eerste stop was in Salem (so I said ' Salem Aleikum' ), toeristisch bekend als heksendorpje, in de 17e eeuw het toneel van beruchte heksenprocessen.

Na zo'n 110 miles legden we in Wells' Moody Motel aan voor onze eerste nacht na Boston. Onze nummerplaats van de auto is uit CT oftewel Connecticut, it says 791.YAM, yammi, yammi dus.

Vanuit Wells kwamen we in Kennebunkport, om Bush sr. een hand te geven. Helaas, hij was niet op vakantie.

Portland gaf ons gelegenheid het Museum of Arts te bewonderen, zoals we daar ook door de Old Port rondliepen onder een heetgebakerd zonnetje. Vervolgens wilde Erna dolgraag in Bowdoin College (te Brunswick) naar een expositie van Edward Hopper. Ik kon daar moeilijk bezwaar tegen inbrengen, want de toegang was free. Unbelievable but true. Het was zeker de moeite waard (zoals Erna mij nu aanvult; groot gelijk, Ernie).

Geslapen hebben we daarna in Rockport, waar Alex en Siobh'an, twee ' lieve' Ieren hun Claddagh Motel & Suite runnen. Siobh'an was/is gek van Cruyff en Gullit, dus gespreksstof te over. Hij zette zelfs een Iers getinte song over Amster- en Rotterdam op (Engelstalig), maar we moesten hem teleurstellen. We hadden het lied nog nooit gehoord. Daarna lekker garnalen gegeten bij Denny's, en het was nog zeer betaalbaar ook.

Nu is het woensdag 28 september, 16.30 uur, en we zitten in Bar Harbor voor twee nachten. Onderweg hierheen hebben we Camden, een van de attractiefste kustplaatsen van New England, aangedaan, waar kunstenaars en galeriehouders de juiste sfeer hebben gevonden. Bovendien is daar een drukbezochte jachthaven met onder meer windjammers (tweemasters).

In Ellsworth dronken we koffie in het 7-Artist-Center, waar een gemoedelijke, alternatieve sfeer heerste.

We zitten op ons gemak in de bieb van Bar Harbor - 30 minuutjes internet time - en hebben zojuist ons wasje gedaan (d.w.z. Erna, want ik heb er weinig tot geen verstand van, ha ha, wat een goede smoes, h'e?). Bar Harbor (4.500 inwoners) was eind 19e, begin 20ste eeuw het geliefdste vakantieoord van miljonairs, reden waarom wij er pas begin 21ste eeuw heengingen. De brand die in 1947 deze plaats verwoestte, maakte aan de glorietijd een einde, maar wij vinden dat de behuizing hier nog best om aan te zien is. Hoewel er van de luxueuze hotels en vakantiehuizen van de families Astor en Rockefeller maar enkele bewaard zijn gebleven.

Zo, nu op weg naar vermaak en straks een hapje eten in Bar Harbor (het zal wel weer lobster worden, denk ik, we moeten oppassen dat het niet gaat tegenstaan). Eerst even wat rondkijken, het zonnetje schijnt, dus we zeggen nu allebei na 33,5 minuten: 'See you, bye'.