Op vrijdag 7 oktober kwamen we matig uit. Langs en door Hartford kwamen we tegen zevenen p.m. in Manchester, laat voor ons doen, het begon al te schemeren. Erna ontdekte het enige motel oostwaarts op onze zoektocht, blij toe, want zaterdags bemerkten we dat het na middernacht zou zijn geworden voor we een volgende zouden tegenkomen. Dus waren we tevreden, al was het wat ons betreft helaas een agganebbisj motel, niet fris en (on)gure types in de buurt. We hadden al een keer eerder een 'nachtelijke danspartij te bed' bij de naaste muren beleefd, dwars door de dunne wand, en dat gebeurde ook ditmaal. Het ging nu alleen niet gepaard met de 'vocals van de lady in question' (so to say), if you understand what I mean. Gelukkig en tot onze opluchting bleek zaterdagochtend alles okay. We verlieten Manchester met grote spoed, zonder dat ik tijd vrijmaakte voor een speurtocht naar het stadion van MU (Manchester United) noch naar dat van MC (Manchester City). Het zou te lang duren (en vergeefs blijken, ha ha).

Gauw Manchester in de vergeethoek, en op weg naar Providence (152.000 inwoners). Onderweg dronken we koffie met twee vorstelijke muffins in een alternatief Caf'e (Victoria Station Cafe) in Putnam. Providence zelf bood geen schijn van kans op een gepast hotel (only expensive-ones). So what to do? Doorrijdend kwamen we in Seekonk, waar opnieuw een Motel6 zijn deuren voor ons opende. Voor de zekerheid twee nachten geboekt, het weekend met aansluitend Columbus Day (vrije dag voor veel Amerikanen) was immers begonnen. Zaterdag en zondag zien wij ons wel te vermaken, dan hebben we maandag tot en met woensdag voor Cape Cod. Dat moet lukken, lijkt ons.

In The 99 Bar nemen we een hapje en een drankje, het is 13.00 uur, we hebben de hele zaterdagmiddag voor ons, die we op ons gemak doorbrengen.

Providence is verrassend, schitterend, zelfs bij bloody hot weer, en dat is het! In het centrum vinden we zondagochtend vrij gemakkelijk een plek in de parkeergarage in het centrum (10 dollar voor de hele dag). De stad ligt aan de drukke Interstate 95, ingeklemd tussen Bostonen New York, en wordt door toeristen vaak over het hoofd gezien. Ten onrechte en jammer voor de stad, want Providence is gezegend met een rijke geschiedenis, die het verkennen waard is. Bovendien, het ligt op zeven heuvels. Waar hebben we dat meer gehoord? Nijmegen? Lissabon? Wij gingen met de benenwagen de boel verkennen, downtown, uptown, downtown, uptown ... En heet dat het was, maar de inspanning waard. Die nadere uitleg komt nog, want nu ben ik moe. Het is weer erg warm, we zitten op Cape Cod, hebben accomodatie gevonden, in Captains Quarters, zo'n twintig mijl voor Provincetown, en mogen NU onze kamer betrekken. Wij gaan vakantie houden, tot binnenkort.